Powstaje po posunięciach: d4 d5 c4
Jest jednym z najczęściej wybieranych debiutów w grupie debiutów zamkniętych. Białe poświęcają piona w zamian za opanowanie centrum szachownicy. Czarne mogą ofiarę przyjąć bądź odrzucić.
Pierwsze wzmianki o gambicie hetmańskim można spotkać już w roku 1497 u Luisa Luceny. Debiut ten zyskał wielką popularność pod koniec XIX wieku, dzięki sukcesom Johannesa Zukertorta w Londynie w roku 1883 oraz Harry'ego Pillsbury w Hastings w roku 1885. Największy wkład w rozwój teorii gambitu hetmańskiego mieli Wilhelm Steinitz, Siegbert Tarrasch oraz Akiba Rubinstein. Szczyt popularności gambitu hetmańskiego przypadł na lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku, jednakże i dziś jest on chętnie stosowany przez najsilniejszych arcymistrzów świata.
Rozróżniamy dwa główne warianty gambitu hetmańskiego: gambit nieprzyjęty d4 d5 c4 e6 gambit przyjęty d4 d5 c4 d:c4
Zamiast tych dwóch podstawowych kontynuacji, w wyjściowej pozycji gambitu hetmańskiego czarne mają do wyboru inne posunięcia: 2...c6 - obrona słowiańska 2...Sc6 - obrona Czigorina 2...e5 - kontrgambit Albina 2...Sf6 - obrona Marshalla 2...Gf5 - obrona bałtycka 2...c5 - obrona austriacka
Teraz jedna pułapka: 1.d4 d5 2.c4 e6 3.Sc3 Sf6 4.Gg5 Sd7 5.c:d5 e:d5 6.S:d5 S:d5!! 7.G:d8 Gb4+
|